SURİYE'DEKI MUHALEFETİN MÜCÂDELESİ HZ. MUSA'NIN FİRAVUN'A KARŞI MÜCÂDELE GİBİ KUTSAL VE MÜBÂREKTİR

   SURİYE'DEKI MUHALEFETİN MÜCÂDELESİ

    HZ. MUSA'NIN FİRAVUN'A KARŞI VERDİĞİ

   MÜCÂDELE GİBİ KUTSAL VE MÜBÂREKTİR

           diktatörlerin zulmüne seyirci kalmayan

                              ALLAHın adıyla

Suriye'de diktatör Esad ve rejimine karşı verilmekte

olan mücâdele, bu bildirinin başındaki gibidir. Dola-

yısıyla Suriye'deki diktatör muhalifleri, verdikleri mü-

câdele hakkında asla bir şüpheye düşmemeli ve E-

sad'ı ve rejimini devirinceye kadar da mücâdelele-

rine devam etmelidirler. Safevî Hizbullahı'nın, dikta-

törün safına geçtiğini ve onu koruyacağını açıkla-

ması da, bu mücâdeleyi aksatmamalıdır. Çünkü bu

mücâdele; bir mezhep savaşı değil, bir haksızlık

savaşı değil, zulmü devirme savaşıdır.

Hem sizler, mâsum bir Ayetullah Humeyni'yi değil,

zâlim bir diktatörü devirmeye çalışıyorsunuz. Eğer

mücâdeleniz bunun aksi olsaydı, işte o zaman yeni

adı Hizbulesad olan Hizbullah'ın size saldırması

hak olurdu. Durum bunun tersi olduğuna göre, haklı

olan sizlersiniz; haksız olan ise, size saldıran Hiz-

bulesad'dır. Onların aldırısına karşı savunmada

bulunmanız bir haktır.

Zâlimin safına geçen, zâlim olur ve ona göre mua-

mele görür. Zâlimin safına geçenlerin isimlerinin

"müslüman" olması da bu hükmü bozmaz. Ve zâli-

min safında müslümanlara karşı savaşan bir örgüt,

grup ve parti mensuplarının da müslümanlığı tehli-

keye düşer. Müslümanlıklarının tehlikeye düşme-

mesini isteyenler, müslüman halkı katletmekten çe-

kinmeyen zâlim diktatöre verdikleri desteğe derhal

son verirler. Bu mücâdele konusunda Suriye Muha-

lefeti, isme ve cisme değil, yapılan eyleme bakma-

lıdır. Madem isminin "hizbullah" olduğunu söyleyen

bir grup, zâlimin safında yer alıyor; bu durumda Su-

riye Muhalefeti, Hizbullah'ın ismine ve onların söz-

de "müslüman" olduklarına takılıp kalmamalı, devri-

mine devam etmelidir.

Zâlimin safına geçmekle ismini gerçekte "hizbul-

esad" yapmış olan sözde Hizbullah, diktatöre des-

tek vereceğini açıklamakla, gerçek kimliğini ortaya

sermiş oldu. Bununla birlikte zâlimin iktidarını koru-

yan İran yönetiminin de, müslümanlara ve İslâmiye-

te hizmet etmek gibi bir düşüncesi olmadığı anla-

şılmış oluyor.

Eğer İran yönetiminin, müslümanlara ve İslâmiyete

hizmet etmek gibi bir düşünce ve çalışması olsay-

dı, müslümanlara zulmeden bir diktatörün devrilme-

sine engel olmazdı. O halde derdi nedir İran yöne-

timinin? Diktatörlüğün devrilmesinden sonra Suriye'

de müslümanların iktidara gelmesinden mi korku-

yor? Peki, ne olacak? Müslümanların iktidara gel-

mesi onların hakkı değil mi? Ve hakkın hak sahibi-

ne teslim edilmesi gerekmiyor mu? Bu durumda İ-

ran yönetimi, hakkı teslim etmekten niçin kaçıyor?

Acaba İran yönetiminin çekincesi, (Hizbulesad'ın

dediği gibi) "emperyalistlerin Suriye'ye girecek ol-

ması" mı? Bu çekincenin gerekçesi haklı olamaz!

Çünkü İran yönetimi, Esad'ın devrilmesine yardım

etse, zâlim diktatör çok kısa bir zamanda devrilir

gider ve Batılı orduların da Suriye'ye girmelerine

gerek kalmaz. Ama İran yönetimi ne yapıyor? Dik-

tatörün devrilmesine engel olarak Batılı orduların

Suriye'ye dolmasına âdeta yardım ve teşvik edi-

yor!

Madem İran yönetimi diktatörün devrilmesine en-

gel oluyor, bu durumda Batılı orduların Suriye hal-

kına yardım için gelmelerine karşı çıkmanın bir

haklılığı kalmaz. Suriye Muhalefeti'ne yardım için

Batılı ordular değil de Müslüman ordular gelecek

olsa, acaba İran yönetimi bunu kabul mü edecek

ve diktatöre vermekte olduğu desteği hemen kese-

cek midir? Hiç sanmıyoruz! Çünkü İran yönetiminin

derdi daha başkadır. Belki İran yönetimi, Suriye'yi,

"kendine ait bir kale" olarak görüyor ve bu kalenin

düşmesini istemiyor. Fakat bu istek, Hak ve Adâle-

te dayanmıyorsa, gayri meşru bir istektir. Suriye

Muhalefeti ve müslümanlar ise, İran yönetiminin bu

gayri meşru isteğine saygı ve sevgi göstermek zo-

runda değildir.

Çünkü Suriye halkının bir diktatörü devirmek iste-

meleri ve onun zulmünü ortadan kaldırmaya çalış-

maları, onların en doğal ve gerekli bir hakkıdır. Bu

hakka saygı göstermeyen ve üstelik onu çiğneme-

ye çalışan bir yönetim ise, zulüm ve haksızlık için-

dedir! İran yönetimi, içinde bulunduğu zulüm ve

haksızlığa son vermek durumundadır. Son vermez-

se, başına geleceklere râzı demektir. Bu durumda

Suriye diktatörünü devirmeye çalışan müslüman

dünya için bir vebal yok sayılır.

Madem İran yönetimi, Suriye diktatörünün devrilme-

sine yardım etmiyor, aksine engel oluyor, o halde

Suriye Muhalefeti'nin müslüman dünyadan yardım

alması, onların hakkıdır. Müslüman dünyadan ge-

rekli yardımı alamadıkları takdirde, bu sefer Batılı

dünyadan yardım istemeleri, haksızlık olmaz. Çün-

kü aksi halde meşruluğu olmayan zâlim bir rejim ta-

rafından yok edilmeleri söz konusudur. Müslüman

bir halk için, yok edilmeye rızâ göstermek ve zâli-

min iktidarına kul ve köle kalmak düşünülemez!

Madem düşünülemez, öyle ise yaşasın Suriye halk-

larının muhteşem isyanı! Yaşasın onların meşru

devrimi ve özgürlük savaşı! Yaşasın, yaşasın,

yaşasın; Hz. Musa'nın dâvâsı gibi!

Sonuç olarak: Eğer İran yönetimi ve Hizbulesad,

Batılı orduların Suriye'ye girmelerini istemezse,

Suriye diktatörünün devrilmesine engel olmasın-

lar, aksine onun devrilmesine yardım etsinler. Bu

yardım olursa, Batılı orduların Suriye halkına yar-

dıma gelmelerine gerek kalmaz. Eğer İran yöneti-

mi, Suriye diktatörünün devrilmesine yardım et-

mezse, Suriye Muhalefeti de, Batılı orduları yardı-

ma çağırabilir. Batı ülkelerine "emperyalist" dam-

gası basan Hizbulesad ve onun arkasındakiler u-

nutmamalıdır ki, yeni aldıkları pozisyonla, o dam-

galadıkları ülkelerden daha emperyalist konumda-

dırlar. Bu konumdan kurtulmak isterlerse, tutulacak

yol bellidir...

Suriye'de diktatörlüğün devrilmesinden sonra ikti-

darın müslüman halkın eline geçecek olması, İran

yönetimini korkutmamalıdır. Eğer böyle bir korku-

ları varsa, bu takdirde; "acaba İran'ı yönetenler,

kendilerine İslâmiyet'ten ayrı bir din mi buldular, ay-

rı bir din mi buldular ve bu din, düşmanlığı mı em-

rediyor da Suriyeli müslümanlara düşman oldular?"

diye, sormak gerekir.

Suriyeli Muhalifler'e not: Ey Suriye Muhalefeti!

(Eğer müslüman iseniz), sizin dinsel isminiz: "Müs-

lüman"dır. Madem isminiz müslümandır, "sünnî"

denmeyi kabul etmeyiniz. Çünkü Allah'ın dininde

"Alevî"-"Sünnî" diye bir ayrım yoktur. Allah'ın dinin-

de, Allah'a inanmak ve teslim olmak vardır. Allah'a

inanmış ve O'na teslim olmuş kimseler, sizin kar-

deşlerinizdir.

Allah'ın Mehdisi, Alevî-Sünnî ayrımını reddetmek-

tedir. Bu ayrımı siz de reddetmelisiniz. Çünkü Al-

lah'ın dininde olmayan bir ayrımı ona sokmak, dini

bozmaktır. Bu da, çok büyük bir haksızlıktır. Bu

haksızlığı işlemeye kimsenin hakkı yoktur.

Müslümanlar, Hz. Peygamber(sav)in halifesini ve

ev halkını sevebilirler ve sevmeliler. Fakat bu sev-

giyi ayrı bir din haline getirip, onu Allah'ın dini üzeri-

ne çıkaramazlar ve bölücülük yapamazlar. O sevgi,

Allah'ın dini dairesinde kalmak zorundadır ve o dai-

rede kalırsa, o sevgi, sevgi olur. Yoksa o sevgi bir

sahtekârlıktır ve Allah'ın dinine düşmanlıktır. Bunun

için Allah'ın dininde Alevîlik-Sünnîlik diye bir ayrım

olamaz. Öyle ise, bütün müslümanlar bu ayrımı

reddetmeli ve birliklerini korumalıdırlar; Allah'ın di-

nini ikiye bölmemelidirler. Yüce Allah demiştir: "Bir-

lik olun, bölünmeyin!"

Not 2: Türkiye'de yeni yapılacak bir köprüye "Yavuz

Sultan Selim" ismi verilecek olması, bazı Alevî va-

tandaşları rencide ediyormuş... Biz de soruyoruz:

Alevî vatandaşlar Yavuz Sultan Selim'den acaba ne

kötülük gördüler? O Padişah'ın mâsum kırkbin Ale-

vî'yi haksız yere katlettirdiğine dair ellerinde kesin

bir delil mi var? Öyle ise delillerini ortaya sersinler!

Eğer delilleri yoksa, müthiş bir iftira ve haksızlık i-

çinde olduklarını iyi bilsinler! Hem 500 yıl önceki bir

Padişah'ın tarih olmuş ismi -ellerinde onun suçlulu-

ğuna dair kesin bir delil olmadığı halde- onları ren-

cide ediyor da, yanıbaşlarında ve göz önünde ve

canlı olarak cereyan etmekte olan İran Alevî Yöne-

timi'nin zâlim diktatöre verdiği destekle Suriye'de

müslümanlar katledilirken niçin rencide olmuyorlar?

Niçin İran yönetimine karşı bayrak açmıyorlar? E-

ğer bunu yapmıyorlarsa, bir Padişah'ın isminden

rencide olmaları yalan olmaz mı? Eğer Alevî vatan-

daşlar, Yavuz Sultan Selim'in Alevîleri katlettirdiğini

doğrulayacak ve o katledilenlerin de "mâsum" ol-

duklarını belgeleyecek kesin bir delil getirirlerse, o

köprüye, o Padişah'ın ismini vermekten vazgeçile-

bilir. Yoksa, herkes haddini bilmeli, haksızlıktan çe-

kinmelidir... Hem unutulmamalıdır ki, bir İslâm Hali-

fesi'nin zulüm işlemesi mümkün değildir. Çünkü bir

Halife zulüm işlediği an, onun halifeliği biter. Hem

şu da akılda tutulmalıdır ki, geçmişin hesabı Allah'a

bırakılır. Geçmiş üzerinden kin ve düşmanlık üret-

mek, vicdanlı insanlığa yakışmaz.

Ey Rabbimiz! Ey Allahımız! Ey zulmedenlerin Kah-

redicisi! Zâlimlere verdikleri desteği çekmeyen yö-

netimlerin iktidarlarını boz, dağıt, parçala! Onların

zâlimane desteklerini kalplerinde bir sıkıntı yap!

Onların mutluluklarını yok et!

Zaman:  Yeni Çağ'ın onüçü, Mayıs sonu.

Mekan:  Avrupa.

Makam: Hak ve Adâlet.

Boyut:   Muranizm.

                                                  YAYINLAYAN

                                      AVRUPA  MURANİSTLERİ

                                      *   *   *

HİZBULLAH LİDERİNİN KONUŞMASINA CEVAP

HİZBULLAH LİDERİNİN KONUŞMASINA CEVAP

     insanların yeryüzündeki işlerini gören ve bilen

                            ALLAHın adıyla

Hizbullah lideri Hasan Nasrallah, İsrail'in Lübnan'ın

güneyinden çekilmesinin 13'üncü yıl dönümü kutla-

malarında, Suriye'de devam eden çatışmalarda

kazanan tarafın kendileri olmaması halinde İsrail'in

Lübnan'a gireceğini ileri sürerek, "Suriye düşerse,

Kudüs'ü de kaybederiz. Bu nedenle, Suriye'de ya-

şanan olaylara seyirci kalıp, sırt çeviremezdik" diye

konuşmuş.

Suriye konusunda saflarını belirlediklerini ve Esad'

ın yanında savaşacaklarını açıklayan Hizbullah lide-

rinin, kendilerine yanlış bir saf seçtiklerini ve öngö-

rüsünün de doğru olmadığını bildirmek zorundayız.

Çünkü Suriye'de Esad'a ve rejimine karşı yapılacak

savaşta düşen, Suriye değil, Esad ve rejimi olacak-

tır. Esad ve rejiminin düşmesi ise, Kudüs'ü kaybet-

tirmez. Çünkü İsrail, yakında Kudüs'ten elini çeke-

cektir ve çekmek zorundadır. Çünkü İsrail'in varlığı-

nın devamı, Kudüs'ten el çekmesi ve Filistinlilerin

bir devleti olmasına râzı gelmesindedir. İsrailliler

ve Filistinliler, Hak ve Adâlet neyi gerektiriyorsa

ancak onu alabilirler. Bu yüzden İsrail yönetimi, Hak

ve Adâlet'e boyun eğecek ve Kudüs'ten elini çeke-

cektir. Çünkü onun varlığının devamı, bu el çekme-

ye bağlıdır. İsrail, yok olmaya râzı olmayacak ve

varolmak için de, elinden gelen doğruyu yapacaktır.

Bu gerçekler sebebiyle Nasrallah, kendine yanlış

bir saf seçmiş bulunuyor ve bu safta savaşırken

katledeceği Suriyeli müslümanların hesabı da,kıya-

metten sonra kurulacak olan Büyük Mahkeme'de

onun boynuna asılacaktır. Aynı zamanda yüce Al-

lah'ın ve Hz. Ali'nin yüzüne de utançla bakacaklar-

dır. Gelecekteki bu utanç dolu tabloda yer almak

istemezlerse, Nasrallah ve ordusu, bulundukları

safı gözden geçirsinler ve derhal o safı terketsin-

ler. Aksi halde zâlim Esad safında kanlarını heder

etmiş, öldürdükleri müslümanların da katili olmuş

olacaklardır. Bu bildirimiz karşısında, yüce Allah'ın

huzurunda; "bizim niyetimiz iyiydi" deme haklarının

kalmadığını da iyi bilsinler.

Hizbullah'ın seçtiği yanlış ve zâlim saf yüzünden

Lübnan tehlikeye girebilir. Bu tehlikeye karşı Lüb-

nan halkı dikkatli olmalı ve Hizbullah'ın ordusuna

karşı yapılması gereken bir şey varsa yapmalıdır-

lar.

Eğer Hizbullah, seçtikleri zâlim safı terketmezse,

onun adı bundan sonra: "Hizbullah" değil, "Hizbul-

Esad" olacaktır.

Suriye hakkında yakında yapılacak olan Cenevre

toplantısında büyük bir ihtimalle olumlu bir sonuç

çıkmayacak ve Uluslararası Birleşik Ordu, Suriye'

ye girecek ve Esad'ı rejimiyle beraber devirmek

zorunda kalacaktır.

Hz. Mehdi'nin safı, diktatör Esad'a ve ordusuna kar-

şı savaşacak olan saftır. Akıllı müslümanlar ise as-

la Esad'ın safında yer almayacaklardır. Esad'ın sa-

fında savaşacak olan müslümanların hem müslü-

manlığı, hem de gelecekleri, yani öte dünyaları

tehlikeye girer.

Hazret-i Mehdi, "Alevî-Sünnî" tanımaz ve bunlarla

ilgili bir ayrım yapmaz. O yüce Kişi, ancak insanla-

rın haklı mı, haksız mı olduklarına bakar ve buna

göre hareket eder.

Çok yakında çıkacak olan savaşta İsrail, katliamcı

diktatörün safında olmayacaktır. Çünkü İsrail yöne-

timi, Esad'ın yanında olacak kadar akılsız değildir.

Ama bizim safımızda olması da doğru olmaz. Bu

durumda İsrail için en iyisi; İran, Hizbullah veya E-

sad rejimi tarafından kendisine bir tehlike ulaşma-

dığı müddetçe "tarafsız olmak"tır. Eğer İsrail bir

saldırıya uğrarsa, buna karşılık verebilir ve kendini

savunur. Fakat onun yapacağı bu savunma, onun,

bizim safımızda olduğu anlamına gelmez ve gel-

memelidir.

Eğer gelmekte olan Suriye Halkının Büyük Özgür-

lük Savaşı'nda İran, Esad'dan desteğini çekmez-

se, çok büyük zarara uğrar ve aynı zamanda bir

diktatörü ayakta tutmaya çalışmakla, geçmişte yap-

tığı devrimin ve Şah'ı devirmenin anlamını da kat-

letmiş olur. Ama İran yönetimi ve onların üzerinde

bulunan Ayetullahlar, böyle bir katliama izin verme-

yecekler, yüce Allah'la zıtlaşmayacaklardır...

Çok yaklaşmış olan savaşta eğer Rusya ve Çin,

Suriye diktatörüne vermekte oldukları desteklerini

kesmezlerse, yüce Tanrı, Rusya'nın tepesine yeni

"meteor bombaları" yağdırabilir ve Çin'i de doğal

felâketlerle kırbaçlayabilir. Bunun için Rusya ve

Çin, adımlarını çok dikkatli atacaklardır.

Amerika ise..; Suriye'de katledilenlerin sayısı 30-

35 bine ulaştığında onları uyardık; sessiz kalmaya

devam ederlerse, bu sayının çok artacağını, bu ar-

tışa, çaresiz insanların katledilişine seyirci kalma-

maları gerektiğini bildirdik. Ama ABD yönetimi, çe-

kimserliğini ve seyirciliğini sürdürmeye devam etti

ve Suriye'de katledilenlerin sayısı 80 bini buldu!

Bunun karşılığında da yüce Tanrı'dan, bir kasırgay-

la Oklahoma kırbacını yedi!.. Ama ABD, bundan

sonra, yeni bir kırbaç daha gelmeden hemen hare-

kete geçecektir.

Çok yakında Suriye'de Birleşik Ordular, büyük bir

savaş verecekler ve o ülkenin diktatörünü devire-

ceklerdir. Bütün insanlık, orada çıkacak savaşı iyi

izlesin. Çünkü bu savaş, yüce Tanrı'yla lânetlenmiş

şeytanın savaşı olacaktır. Herkes, bu savaşta ki-

min galip geleceğine iyi baksın...

Yüce Tanrı, yeryüzü ordularıyla bu savaşı kazan-

dıktan sonra, ikibin yıl önce göğe kaldırmış olduğu

elçisi ve mûcizesi olan İsa kulunu, Suriye'de bir ca-

minin minaresine veya avlusuna indirecektir. Tanrı

mûcizesi Hz. İsa da, kendini tanrı ilân edecek olan

Deccal'a karşı savaşacak ve onu ortadan kaldıra-

caktır. Böylece bir savaş bitecek ve başka bir sa-

vaş başlamış olacak ve Hz. İsa bu savaştan, yüce

Tanrı'nın yardımıyla galip çıkacaktır.

Sonuç olarak; insanca yönetilmek ve yönetimde

söz sahibi olmak, Suriye halkının hakkıdır. Bütün

milletler, bu halka ve onun vereceği savaşa saygı

duymalı ve haklarını gözetmelidirler.

                                   Tanrı tektir.

         İsa, Musa ve Muhammed; O'nun elçisidir.

Zaman:  Yeni Çağ'ın onüçü, Mayıs sonu.

Mekan:  Avrupa.

Makam: Cevaplama.

Boyut:   Muranizm.

                                                  YAYINLAYAN

                                      AVRUPA  MURANİSTLERİ

                                      *   *   *

SURİYE SORUNU VE ÇÖZÜMÜ HAKKINDA

    SURİYE SORUNU VE ÇÖZÜMÜ HAKKINDA

  sorunları çözdüren gerçek Tanrı ALLAHın adıyla

(Dünya devletlerine, Allah'ın Mehdisi Mehmed Nur'

an'dan mesaj var):

Şu an Suriye'de yaşanmakta olan ve çok acil çö-

züm bekleyen bir sorun var. İki yıldan beri çözüle-

meyen bu sorunun çözümü için yakında üç büyük

devlet olan Rusya, Amerika ve Türkiye, Cenevre'

de toplanacaklar. Fakat sorunu çözmek isteyen bu

ülkelerin elinde bir "sihirli değnek" yok. O halde

nasıl çözecekler?

Bu durumda sorun çözücü bir anahtara ihtiyacımız

var. O anahtar ise, Hak ve Adâlet'tir. Sosyal, top-

lumsal ve ülkesel sorunların ilk ve doğru anahtarı

budur. Eğri ve yanlış anahtarlarla kapı açamayız ve

sorun çözemeyiz. O halde doğruluğu da rehber e-

dinmek zorundayız.

Sorun çözücü araçları tanıdıktan ve hazır ettikten

sonra şimdi çözülmesi gereken sorunu ortaya ko-

yalım: Suriye'de; "bu iktidar yalnız benim, bu sal-

tanat yalnız bizimdir" diyen ve halkının iradesini ve

onayını reddeden bir diktatör ve rejim var. Bu dik-

tatör ve rejim, Hakk'a göre illegal olan saltanatını

korumak uğruna 100 bine varmakta olan suçsuz in-

sanı katlettirmiş veya katline sebep olmus, 1 mil-

yonunu da göç ettirmiş bulunuyor.

Şimdi Hak ve Adâlet'e uygun olmayan, ama kendi-

ne göre hak saydığı bahanelerle 80 bin suçsuz in-

sanı acımasızca katlettiren bu diktatör ve rejimi, ik-

tidarda daha fazla kalabilir mi ve gelecekteki iktida-

ra hiç ortak olabilir mi? Buna hakkı var mıdır? Asla

olamaz! O halde yapılması gereken nedir? Yapıl-

ması gereken: O diktatöre ve iktidarına son vermek

değil midir? Öyleyse bu çaresizlik neden?

Sorun ve çözüm belliyken gerekeni yapmamak, iş-

lenmekte olan bir zulme seyirci kalmak, zulüm ol-

maz mı? Zulüm olmuyor mu? Elbette zulüm oluyor!

Çünkü bu zulmü kesecek gerekli güç ellerinde bu-

lunan ülkelerin, yapılması lâzım geleni yapmak hu-

susunda ne mazeretleri olabilir? Madem bir maze-

retleri olamaz, o halde Beşar Esad'ın ve rejiminin

zulmüne yardım ederek veya ona seyirci kalarak

zulüm ortaklığı yapmakta olan ülkeler, bu nefretlik

ve lânetlik ortaklıklarına derhal son versinler!

Ey İran ve Hizbullah! "Zulme meyletmeyin" diyen

yüce Allah'ın sesini duyuyor musunuz? Bu en bü-

yük sada karşısında sizi sağır ve kör eden nedir?

Hangi hak ve adâlete dayanıyorsunuz? Yoksa yüce

Allah'ın hak ve adâletinden daha üstün başka bir

hak ve adâlet mi buldunuz?

Eğer Beşar Esad, yüce Tanrı tarafından görevlen-

dirilmiş bir kral ve padişah olsaydı ve hak ve adâlet-

le yönetim yapsaydı, sorun kalmazdı. Ama siz, o-

nun, Tanrı görevlisi bir padişah olmadığını ve buna

dair kesin bir delil getiremeyeceğinizi çok iyi biliyor-

sunuz. O halde halkın rızâsıyla da iktidara gelme-

miş olan o haksızlık ve adâletsizlik içindeki zalimi

niçin devirmiyorsunuz? En azından ona olan yardı-

mınızı kesmeniz gerekmez mi? Eğer kesmezse-

niz, zulüm ortağı olursunuz ve olmuşsunuz ve üste-

lik bir savaşı göze alacak kadar da bunda kararlaş-

mışsınız! Öyleyse, zulmü devirmek için çıkacak bir

savaşta hedef olduğunuzu ve olacağınızı unutmayı-

nız, ayrıca kıyametten sonraki Büyük Hesap Günü

yüce Allah'a vereceğiniz cevaba da iyi hazırlanınız.

Şu iki noktayı da unutmayın: Sizin zulme ve zâlime

yardımınız, Avrupa'nın, Amerika'nın, Türkiye'nin ve

İsrail'in müdahalesini Suriye'ye çekecektir. Yani

hoşlanmadığınız ülkelerin orduları burnunuzun di-

binde olacak ve belki de onlarla savaşmak zorunda

kalacaksınız ve çok büyük bir ihtimalle de zarara

uğrayacaksınız.

İkinci nokta ise; eğer Suriye halkının, başlarındaki

zulmü defetmeye güçleri yetmiyorsa, dışarıdan

yardım almak onların hakkıdır. Dış güçlerin de onla-

rın yardımına koşmaları, hem bir haktır, hem de bir

mecburiyet ve sorumluluktur. Sizin de bu hakka kar-

şı çıkmaya hakkınız yoktur. Evet, bu durumda da o

hoşlanmadığınız ülkeler yine burnunuzun dibinde

olacaktır. Ama siz, zulme ve zâlime yardım etmek-

ten çekilirseniz, yani haksızlık etmezseniz, zarar

görmezsiniz. Yoksa her iki halde de zarara uğrama-

nız muhakkaktır.

Eğer gerçekten "müslüman" yöneticiler iseniz, zu-

lüm ve haksızlığa meyletmezsiniz. Eğer müslüman

değilseniz, sizin Hz. Ali'yi sevmenizin bir anlam ve

kıymeti kalmaz, sahte bir sevgi içinde boğulur gi-

dersiniz...

Ey İran yöneticileri ve onların üzerindeki zulme izin

veren (sözde Allahlı) mollalar! Atom bombası yap-

sanız dahi, Esad'ı ve rejimini kurtaramazsınız. Çün-

kü Esad'ın ve rejiminin baş düşmanı Allah'tır. Allah

da o zâlimi yakında helâk edecektir. Allah'a atom

bombası atabilir misiniz? Zalime yardımınızdan do-

layı üzerinize bir meteor bombası düşerse, sakın

şaşırmayın! Geçen aylarda Rusya'nın üzerine bir

meteor bombası düştü, fakat Moskovalılar, bunun

niçin düştüğünü anlamadılar...

Ey Rusya yönetimi! Sen, hak ve adâletin ne olduğu-

nu biliyor musun? Bilmiyorsan öğren! Eğer öğren-

diysen, üzerine düşen görevini yerine getir. Zulmü

korumak ve ona ortaklık etmekle büyük devlet olun-

maz. Büyüklüğünün hakkını ver. Vermezsen, dünya

halklarının nazarında küçüleceksin ve küçülmekte-

sin...

Ve ey sen ABD yönetimi ve onu elinde tutanlar! A-

caba sizler, Hak ve Adâlet'in ne olduğunu gerçek-

ten biliyor musunuz? Eğer bilmiyorsanız ve bilmek

isterseniz, dinleyiniz. Hak, tek ve ortaksız ve çocuk-

suz olan evrenin sahibi yüce Tanrı'yı tanımak ve O'

na teslim olmaktır. Bu hakka sahip olmayanlar, hiç

bir hakkın sahibi olmazlar. Sahip oldukları haklar i-

se, "gasbedilmiş haklar" olur. Herhalde gasbedil-

miş haklar üzerinde oturmak istemezsiniz.

İnsana geçerli bir hak kazandıran Yüce Tanrı'ya

teslim olmak ise, "adâletli olma"yı gerektirir. Adâlet

ise, haklının hakkını ve haksızın da cezâsını ver-

mektir. Öyle ise, dünya liderliğini elinde tutan bir yö-

netim olarak haksızın cezâsını vermelisiniz. Bu ce-

zâyı vermede daha fazla gecikmemelisiniz. Gere-

ken cezâyı vermelisiniz ki, Suriye halkları da hakla-

rına kavuşabilsinler ve böylece adâletin gereği ye-

rine gelmiş olsun. Eğer bu adâleti yerine getirmez-

seniz, "dünya liderliği hakkı"nı kaybetmiş olacaksı-

nız ve belki de kaybetmek üzeresiniz.

Ey Türkiye yönetimi! Eğer ABD yönetimi; "ben dün-

ya liderliğini bırakıyorum" diyecek olursa veya gö-

revlerini yerine getirmezse, bu liderliği devralmak

senin hakkındır. Sen de hakkına sahip çık ve sana

yardımcı olmak isteyen Avrupa ve Arap ülkelerinin

yardımını alarak gereken adâleti gerçekleştir. Bu

senin görevindir! Görevini yerine getir...

Ey Suriye halkları! Evrenin ve içindekilerinin gerçek

sahibi yüce Tanrı'nıza,yani İsa'nın, Musa'nın ve Mu-

hammed'in tek görevlendiricisi biricik Allah'ınıza lâ-

yık kullar olmak isterseniz, içinizdeki zulmü deviriniz.

Bu zulmü devirdikten sonra, inancınıza ve insanlığı-

nıza lâyık bir "Kur'anlı Demokrasi" kurmak,hakkınız-

dır. Bu hakkınızı kullanırken, "Kur'anistİdeoloji"den

yardım alabilirsiniz.

                                  Tanrı tektir.

       İsa, Musa ve Muhammed Tanrı'nın elçisidir.

  Mehdi ve Halife ise, bu üç Elçi'nin "Sözcüsü"dür.

      Allah'ın Mehdisi ve Halifesi: Mehmed Nur'an

Zaman:  Yeni Çağ'ın onüçü, Mayıs sonu.

Mekan:  Avrupa.

Makam: Hak ve Adâlet.

Boyut:   Muranizm.

                                                  YAYINLAYAN

                                      AVRUPA  MURANİSTLERİ

                                      *   *   *

PAPA FRACİSKUS'UN AZİZ İLÂN ETTİĞİ 800 HIRİSTİYAN GERÇEKTEN AZİZ MİDİR?

      PAPA FRACİSKUS'UN AZİZ İLÂN ETTİĞİ

   800 HIRİSTİYAN GERÇEKTEN AZİZ MİDİR?

              gerçek dini O'nun tekliğine inanıp

          İsa, Musa ve Muhammed'in elçiliğiyle

        O'na teslim olmak olan ALLAHın adıyla

                           

Katoliklerin ruhani lideri Papa Franciscus, 1480 yı-

lında İtalya'nın güneyinde Osmanlı'ya karşı sava-

şan 800 Hristiyan'ı aziz ilan etmiş.

Papa Hazretleri  onları aziz sayabilir tabii. Biz de Ot-

ranto kalesini alan Osmanlı askerlerini "kahraman"

ilân edebiliriz. Çünkü onlar yüce Tanrı'nın dinini yay-

mak için çalışıyorlardı. 

Şimdi burada şu husus merak edilecektir: "Otranto-

lu hıristiyanlar da, Osmanlı askerleri de dinleri için

savaşmış. Acaba her ikisi de yüce Tanrı'nın dini i-

çin ölmüş veya öldürmüş olan bu askerlerin Tanrı

katındaki durumları nedir? Tanrı için birbirini öldür-

mekte hangi hak bulunabilir?"

Cevap: Yüce Tanrı için savaşan her iki taraf, kendi

dinlerinin "gerçek" olduğunu kabul ederek savaşı-

yorlar. Eğer her ikisinin dini de "Gerçek Din"se, ö-

len de, öldüren de cennetliktir. Böyle bir savaşta ö-

len şehid, öldüren de kahramandır.

"Gerçek Din"in tanımı ise özetle şudur: Bütün evre-

nin sahibi yüce Tanrı'yı tek ve ortaksız ve çocuksuz

kabul edip ve İsa, Musa ve Muhammed'in O'nun el-

çisi olduğuna inanarak; hak, adâlet, namus, ibadet

ve iyilikçilikle O'na teslim olmaktır. Bu inanç ve tesli-

miyeti yerine getirenlerin dini "gerçek"tir. Bunun dı-

şındaki dinler de, "gerçek dışı"dır. Çünkü yüce

Tanrı'nın on tane değil, bir tane dini vardır. O da; O'

nun tekliğine inanıp, isteklerine teslim olmadır. Ger-

çek Din'in ne olduğu, yüce Tanrı'dan, İncil ve Tev-

rat'tan sonra son olarak indirilen Kur'anla insanlığa

bildirilmiştir. Bu bildiriye uymayan insan uydurması

bütün dinler "gerçek dışı"dır, Tanrı katında geçerli-

ği yoktur.

Buna göre, İncilli ve Tevratlıların, Kur'an'a bakarak

dinlerini kontrol etmeleri ve sağlama almaları gere-

kiyor. Çünkü bir okulun kitapları yenilenmişse, bir

öğrencinin; "ben eski kitaplara göre öğrenim yap-

mak istiyorum" deme hakkı yoktur. Haksız hak kul-

lanan bir ögrencinin ise, sınıfta kalacağı gayet açık-

tır.

Bu halde İncilliler ve Tevratlılar: "Tanrı tektir. İsa,

Musa ve Muhammed Tanrı'nın elçisidir" demekle

ve bunu kabul etmekle dinlerini doğrultmuş ve yeni-

lemiş olacaklardır. Bu yenileme ile de dinleri ger-

çeklik ve geçerlik kazanacaktır.

Eğer bugünün Tevratlı ve İncillileri, Hz. Muhammed'

den önceki Tevratlı ve İncilliler olsaydılar, Kur'anı

dikkate almak sorumluluğuna muhatap olmazdılar.

Ama onlar, geçmiş zamanın Tevratlı ve İncillisi de-

ğil, bu zamanın Tevratlı ve İncillisidirler. Bu yüzden

de onlar için, Kur'anı dikkate almak sorumluluğu

doğmaktadır. Bu sorumluluğu kabul etmeyen Yahu-

di ve Hıristiyanların dinlerinin Tanrı katında redde-

dilme rizki çok büyüktür. Ama bu rizkten kurtulmak

hâlâ mümkündür. Musevîler ve Hıristiyanlar bu fır-

satı kaçırmamalıdır.

Kimin aziz, kimin sefil ve kimin kahraman, kimin al-

çak olduğu ise; yüzon veya yüzotuz yıl sonra mey-

da gelecek olduğu hesaplanan Büyük Kıyamet'ten

sonraki Yeniden Diriliş'in ardından kurulacak olan

Büyük Mahkeme'de açığa çıkacaktır. Bizim şimdi

yüzyıllar önceki insanları aziz veya sefil ilân etme-

mizin onlara ve bize bir faydası yoktur. Eğer onlar

üzerinden kin, nefret ve düşmanlık üretilmek isteni-

yorsa, bu da dindarlara yakışmaz. Fakat biz, Büyük

Mahkeme'de Tanrı huzuruna reddedilmeyecek bir

din ile ve suçsuz olarak, iyilikçilikle çıkabilirsek, işte

azizlik budur! Vatikan kardinallerine duyurulur...

                                  Tanrı tektir.

       İsa, Musa ve Muhammed Tanrı'nın elçisidir.

Zaman:  Yeni Çağ'ın onüçü, Mayıs ortası.

Mekan:  Avrupa.

Makam: Bilgilendirme.

Boyut:   Muranizm.

                                                  YAYINLAYAN

                                      AVRUPA  MURANİSTLERİ

                                      *   *   *