TÜRKİYE HANGİ İLKELERLE YÖNETİLMELİ: LAİKLİKLE Mİ ADALETLE Mİ?

TÜRKİYE HANGİ İLKELERLE YÖNETİLMELİ: LAİKLİKLE Mİ ADALETLE Mİ?

 

yönetimin adaletle yapılmasını isteyen evren sahibi ALLAHın adıyla

 

Türkiye'de bir kısım laik görüşlü daha doğrusu laikliği kendi keyflerine, ideoloji ve inançlarına göre yorumlayan kimse ve kesim, müslüman milletin ibadet hürriyetine tecavüz ederek haksızlık ve adaletsizlik etmektedir. Bu haksızlık ve adaletsizliğin sona ermesi gerekiyor. Çünkü bir yönetim haksızlık ve adaletsizlik üzerinde duramaz. Bir millet haksızlık ve adaletsizlikle yönetilemez.

Ama ne yazık ki müslüman milletin ibadet özgürlüğüne tecavüz edilerek dini İslâmiyet olan müslüman çoğunluk haksızlık ve adaletsizlikle yönetilmektedir. Böyle bir yönetim kabul edilemez. Kabul edilebilir yönetim ise, müslüman milletin ibadet özgürlüğüne tecavüz etmemek ve ettirmemek zorundadır. Geçtiğimiz aylarda bir generalin, "başına sarık sararak namaz kıldı" diyerek görevine son verilmişti. Eğer Türkiye yönetimde adaletli olmayı kabul ediyorsa, o general görevine iade edilmek zorundadır.

Eğer "Türkiye Anayasası adaletli olmayı kabul ettiği gibi, laik olmayı da kabul etmiştir" denirse, biz de deriz: Keyfe göre, küçük bir kesimin ve azınlığın inanç ve ideolojisine uygun laiklik yorumu yapılamaz. Laikliğin yorumu yapılacaksa, bu yorum -çoğunluğun rejimi olan Cumhuriyet'e uygun olarak- millet çoğunluğunun kabulüne dayanmalıdır. Türkiye'de millet çoğunluğunun da bir dini vardır. Bu din, İslâmiyet'tir. Milleti, onun dinini dışlayarak var kabul edemeyiz. Millet, diniyle, inancıyla vardır. O halde millet çoğunluğunun kabul edebileceği laiklik yorumunun ne olacağını tesbit edelim.

Ancak bu tesbiti yaparken "bu tesbiti kim yapacak ve neye göre yapılacak" sualinin cevabını vermek gerekiyor. Bu tesbiti, adalete göre ve adaletten anlayan biriyle yapabiliriz.

Şimdi Vikipedi'den laikliğin tanımını verelim:

"Laiklik veya laisizm (laïcité Fransızcadan), devlet yönetiminde dinin veya dinsizliğin referans alınmamasını ve devletin din veya dinsizlik karşısında tarafsız ve tepkisiz olmasını savunan ilkedir.

Fransızcadan Türkçeye geçmiş olan "laik" sözcüğü, "din adamı olmayan kimse; din adamı dışında kalan halk" anlamına gelen Latince "laicus" sözcüğünden gelmektedir.

Hukuki tanımlara göreyse en yaygın tanım, devlet ile din işlerinin ayrılmasıdır. Devlet, bir dine inanıp inanmama meselesini özel bir problem sayar, fertlerinin sadece maddi yönüyle ilgilenir, kendisi devlet olarak hiçbir dini taşımaz, hiçbir dini ayine iştirak etmez, fakat fertlerin her türlü dini serbestliklerini kabul eder. Devlet, dini esaslara dayanan kanunlar yapamayacağı gibi, bütün dinlere eşit mesafede durur ve hiçbir şekilde dinlerin ibadet hüküm ve kurallarına müdahale edemez. Bununla birlikte din adına devlet düzenini bozacak davranışları önlemekle yükümlüdür.

Atatürk'e göre lâiklik, yalnız din ve dünya işlerinin ayrılması demek değildir. Tüm yurttaşların vicdan, ibadet ve din özgürlüğü de demektir."

Neymiş laiklik?: "Devlet yönetiminde dinin veya dinsizliğin referans alınmaması ve devletin din veya dinsizlik karşısında tarafsız ve tepkisiz olması"ymış.

Demek "devlet yönetimindekiler dini veya dinsizliği referans alamaz"mış. O halde devlet yönetiminde olanlar milletin inanç ve ibadet özgürlüğüne engel olamazlar. Bu özgürlük onların hakkıdır. Adalet de zaten en başta: "Haklıya hakkının verilmesi"dir. O halde yüzde doksanı "müslüman" olan millete (adaletin gereği olarak) hakkını verelim. Onun inanç ve ibadet özgürlüğüne tecavüz etmeyelim. Kendilerini laiklik taraftarı kabul edenler bu tecavüzden uzak durmak zorundadır. Aksi halde suç işlemiş olurlar. Bu suçun da cezalandırılması gerekir. Devlet yönetimindekiler de, keyflerine göre laiklik tanımı yapan bir kısım azınlığın isteğine göre hareket edemez. Çünkü devlet, dinsizlerin ve din düşmanlarının referansını kabul etmemek durumundadır.

Evet, devletin dini olmaz. Ama milletin dini olur. Dinli millet de devleti oluşturur. Dinli milletin kurduğu devlet nasıl dinsiz olur?! Türkiyeli müslümanların devleti nereye kadar dinsiz olabilir? Türkiye İslâmiyet'e göre yönetilmiyor. İslâmiyetsizliğe göre yönetiliyor. Yani dinli millet dinini devletten dışlıyor. Ama bu dışlama millet çoğunluğunun isteğiyle olmuyor. Küçük bir azınlığın ve değiştirilmesi darbeciler tarafından yasaklanmış bir Anayasa'nın dayatmasıyla oluyor. Türkiyeli müslüman çoğunluğun bu dayatmayı defetmesi gerekiyor. Çünkü bu dayatma, müslüman milletin ibadet özgürlüğüne tecavüze ruhsat veriyor. Bu ruhsat kalkmalıdır. Demokrasi ve adaletli özgürlük bunu gerektirir.

Türkiye'de müslümanların müslümanca yaşamasından rahatsız olan CHP'liler, HDP'liler, Atatürkçüler ve İslâm düşmanları şu ayrımı yapmasını bilmelidir: Devleti dine göre yönetmekle, ibadet özgürlüğünü kullanmak ayrı şeylerdir. Yani bir müslüman devletin bir kurumunda ibadet özgürlüğünü kullandığı zaman devleti İslâmiyet'e göre yönetmiş olmaz. Dine göre yönetim yapmak başka şey, ibadet özgürlüğünü kullanmak başka şeydir. İkisi eşit değildir. Bunlar aynı şey ve eşit olmadığına göre, bir müslümanın bir devlet kurumunda ibadet etme ve müslümanca giyim özgürlüğüne karışamazsınız. Karıştığınız zaman onların ibadet özgürlüğüne tecavüz etmiş olursunuz ve oluyorsunuz. Bu tecavüz kabul edilemez.

Bir müslüman laiklik ilkesine göre ibadet özgürlüğüne sahip olduğu için devletin Başbakanı, Cumhurbaşkanı veya başka bir Bakanı, dua ile açılış yapabilir. Çünkü dua etmek, devleti İslâmiyet'e göre yönetmek değil, ibadet özgürlüğünü kullanmaktır. Hak olan bu özgürlük sebebiyle devletin Başkanı isterse Kur'an'a el basarak yemin de edebilir. Aynı şekilde isterlerse CHP'liler ve Atatürkçüler de Atatürk'ün resmine veya Nutuk'una el basarak yemin edebilirler. Ama bir Türkiye düşmanının ve bir teröristin resmine ve kitabına el basarak yemin edilmez. Böyle bir yemin reddedilir. PKK'nın dostu, Türkiye'nin düşmanı olan HDP'liler dikkatli olsun. Eğer onlar; "biz Türkiye'nin düşmanı değiliz" diyorlarsa, bunu ancak PKK'yı reddetmekle isbatlayabilirler. Aksi halde onlar Türkiye'nin ve Türkiyelilerin düşmanıdırlar. Bu düşmanların Türkiye Meclisi'nde bulunma hakkı yoktur. Parti kurma hakları da yoktur. Partilerinin lağvedilmesi gerekir. Bunu yapmayan Türkiye Kurumları, Türkiye'ye ve Türkiyelilere ihanet etmiş olur. Bu ihanet kabul edilemez!

HDP'den alacakları destek karşısında kendi dünyalarında PKK'yı meşrulaştırmış bulunan ve iktidara geldiklerinde PKK'yı Türk Ordusu'na karşı koruma vaadinde bulunmaya hazır olan CHP'liler de Türkiye'ye ve Türkiyelilere ihanetten sakınsınlar! İhanetle iktidar kazanılmaz. İhanetle elde edilen iktidar, zulüm ve alçaklıktan başka birşey değildir! Türkiyeli Vatanseverler, CHP'nin ihanetine geçit vermemek durumundadır!

Bütün bu sözleri, Türkiye Anayasası'nda laiklik bulunduğu için ettik. Ama şu soruyu sormak durumundayız: Yüzde doksanı müslüman olan bir milletin Anayasa'sında; başka bir milletin, başka dininin ve başka şartlarına göre icat edilmiş bir ilkesinin bulunması gerekli midir?

"Adalet İlkesi"ne göre hüküm çıkarmak ve yönetim yapmak ve özgürlük vermek daha doğru olmaz mı?

İmza: Mehdiyet ve Hilafet Makamı.

(Mehdiyet ve Hilafet Makamı, dünyadaki bütün müslümanların temsilcisi ve mânevî haklarının koruyucusudur.)

 

Not 1: Laiklik ilkesini Anayasa'ya CHP millet çoğunluğunun rızasını almadan koyma hakkına nasıl sahip olmuşsa, AK Parti hükümeti de bu ilkeyi, millet çoğunluğunun rızasını alarak Anayasa'dan çıkarma hakkına sahiptir. Eğer CHP'liler ve Atatürkçüler müslüman milletin inanç ve ibadet özgürlüğüne engel olmaya devam ederlerse, iktidardaki Parti bu hakkını kullanabilir.

Not 2: Laiklik ilkesine göre bir müslümanın inanç ve ibadet özgürlüğü engellenemez. Bu özgürlük gereği olarak da devlet kurumlarında bir müslüman bayanın başörtüsüyle çalışmak veya memurluk ve milletvekilliği yapmak istemesi onun hakkıdır. Devlet kurumlarında bir müslümanın ibadet etme hakkı da vardır. Bu hak bir ölçü içine alınarak ödenmelidir. Bir general ibadet ederken başına isterse sarık sarar, isterse takke takar veya başı açık yapar. Onun hangi kıyafetle ibadet edeciğine devlet karar veremez. Devlet ancak pislik, ahlâksızlık ve kötülük içeren bir kıyafeti yasaklayabilir.

Not 3: CHP'yi yönetenler, Cumhuriyet'in gereği olarak demokrasiyi kabul etmek durumundadırlar. Demokrasiyi kabul edenler de, darbecilik ve diktatörlüğü reddetmek zorundadır. Bu zorunluk gereği olarak CHP'liler, darbecilerin yaptığı ve değiştirilemez kıldığı bir Anayasa'nın yenilenmesini kabul etmelidirler. Bunu kabul etmeyenler, demokrasiyi reddetmiş, darbeciligi kabul etmiş olurlar. Bu kabulde olan bir partinin Millet Meclisi'nde bulunma hakkı olamaz. CHP'liler kararlarını vermelidirler: Darbeciliğin tarafında mıdırlar, demokrasinin tarafında mıdırlar? Eğer CHP'liler demokrasinin tarafında olmayı kabul ediyorlarsa, millet çoğunluğunun kabul edebileceği bir yeni Anayasa'nın yapımına taraf olurlar. Taraf olmadıkları takdirde iktidardaki hükümet, millet çoğunluğuna dayanarak gerekli Anayasa'yı yapar.

Not 4: Anayasa'da "değiştirilemez" madde olmaz. Çünkü hükümler şartlara göredir. Şartlar değişince hükümler de değişir. Şartlar değiştiği halde hükümler değiştirilmezse, adaletsizlik ortaya çıkar. Adaletsizlik ise kabul edilemez. Bunun için tek "değiştirilemez" veya "atılamaz" madde, Adalet'tir. Çünkü bir devletin ilk temel direği Adalet'tir. Bir Anayasa'da adalet yoksa, o Anayasa kabul edilemez, reddedilir. Anayasa'daki maddeler adaletle ve ilkeleriyle zıtlaşamaz.

Not 5: Türkiye'de CHP'liler, Atatürkçüler ve İslâm düşmanları müslümanların mânevî haklarına tecavüz etmeye son vermezlerse, bu takdirde müslüman millet çoğunluğu iktidardaki hükümetten "İslâmiyetle yönetim" talebinde bulunabilir. Eğer çoğunluk tarafından böyle bir talep gelmezse, demokrasiyle yönetim devam eder.

Not 6: İslâmî Yönetim'den korkulmamalıdır. Çünkü İslâmiyet'in yöneten ve yönetilenlerden ilk talep ettigi şey, "Adalet"tir. Adaleti olmayan bir devlet, devlet değildir. Adaletsiz bir devlete ancak "haydut devlet" denebilir.

Eski zamanda o zamanın şartlarına göre verilmiş hükümler ise, bu zamanda yeniden hükümlendirilir. Bu zamanda adaletsizliğe sebep olabilecek eski hükümleri adaletli hale getirmek Allah'ın Mehdisi'nin görevidir. Eğer Allah bu zamanın insanlarına yeni bir Kur'an gönderecek olsaydı, din değişmemekle birlikte yönetim hükümleri bu zamanın şartlarına uygun olacaktı. Çünkü Allah, mutlak adil olandır. O, adaletsizlik istemez. Bu sebeple de Mehdisi'ni görevlendirmiş bulunuyor. Kıyamet çok çok yaklaşmış olduğu için Allah yeni bir Kitap göndermeyecektir. Çünkü yeni bir Kitap'a gerek kalmamıştır. Şartların değişmesiyle meydana gelen açıkları ise Allah'ın Mehdisi'yle yakında gökten yere indirilecek olan Meryem oğlu Mesih kapatacaktır. Çünkü onlara gerekli bilgi ve ışık verilmiş bulunuyor.

Mehdi'nin en önemli özelliği; Allah'tan bilgi, ışık ve elçilik almasıdır. Ona verilen elçilik, İslâmî anlayışı yenilemek içindir, yoksa yeni bir din getirmek için değildir.

Not 7: Laiklik ilkesine göre; "devlet, bir dine inanıp inanmama meselesini özel bir problem sayar, fertlerinin sadece maddi yönüyle ilgilenir, ..."miş.

Laiklikte devletin, fertlerinin sadece maddi yönüyle ilgilenip mânevî yönünü sahipsiz bırakması, Hilâfet'in ihyasını gerekli kılıyor. Müslüman bir milletin mânevî yönü nereye kadar sahipsiz bırakılabilir? Türkiye'yi yönetenler ve yönetmek isteyenler bunu iyi düşünsün.

Laiklik gereği olarak Avrupa devletleri milletin mânevî yönüyle ilgilenmiyor. Ama onların bir Vatikan'ı var. Vatikan, laikliğin boş bıraktığı yeri dolduruyor. Bu sebeple onlar, "Diyanet İşleri" kurmaya gerek duymuyor. Bu gerçeklerden dolayı biz de diyoruz ki: Ya laiklik kaldırılmalı, ya da Hilâfet ihya edilmelidir! Ne dersiniz? Yeni Anayasa yapmak isteyenler, bu konuları bir kere daha gözden geçirmelidir.

Not 8: Yazar Resul Tosun, durduk yerde laiklik konusuna dalmadı. Çünkü laikliği din haline getirmiş ve onu müslümanlar aleyhinde kullananların, müslüman milletin müslümanca yaşayışına saldırıları var. İstiyorlar ki; müslümanca yaşayış devletin hiçbir kurumunda görünür olmasın. Devletin Başkanı dua etmesin. Diyanet İşleri Başkanı veya câmi imamı onların keyfine göre Kur'an âyeti okusun. Onları kızdıracak bir âyet okumasın. Başörtüsü kullanılmasın. Namaz kılarken sarık sarılmasın. Eee! Hani laiklikte inanç ve ibadet özgürlüğü vardı? Bu özgürlük nerede? Namazını sarıklı olarak kılan generalin göreve iadesi neden yapılmıyor? Müslüman millet, İslâm düşmanı ve Kemalistlerin keyfine göre mi müslümanlığını yaşayacak? O halde ya laikliği kaldırın, ya da inanç ve ibadet özgürlüğünü koruyan bir tarif getirin! Hem şu sualin cevabı da verilmelidir: Türkiyeli müslümanlar, Avrupa'nın ilkeleriyle mi inanç ve ibadet özgürlüğü kazanacak? Bu utanç verici durum mutlaka son bulmalıdır!

Not 9: Yukarılarda Atatürkçülerin İslâmiyet'e ve müslümanlara düşman olduğunu ima ettik. Fakat Atatürkçüler ikidir. Birincisi: Normal Atatürkçülerdir. Bunlar Atatürk'ü severler, ama onu müslümanlara karşı kullanmazlar. Onların müslümanlarla ve İslâmiyet'le bir sorunu yoktur. İkinciler ise: Atatürk'ü sevmezler, ama onu kullanırlar. Müslümanlara ve İslâmiyet'e düşmandırlar. Müslümanca yaşayışın karşısındadırlar. Yani bütün Atatürkçüler bir değildir. Normal Atatürkçüler sözlerimizden alınmasın.

İmza: Mehdiyet ve Hilafet Makamı.

 

 Allah'tan başka ilah yoktur. Mehdi ve Mesih Allah'ın kulu ve elçisidir.

 

Zaman: Yeni Çağ'ın yirmibiri, Eylül ortası.

Mekan: Avrupa.

Makam: Hakka dâvet ve uyarı.

Boyut: Muranizm.

 

Yayınlayan: Avrupa Muranistleri.

                        *   *   *